Cliënt Henk: “Door mijn traumabehandeling voel ik meer lucht, meer vrolijkheid”

“Door mijn traumabehandeling voel ik meer lucht, meer vrolijkheid”

Bijna twintig jaar liep hij rond met klachten. Cliënt Henk (58) had meerdere trauma’s, maar wilde lange tijd niks weten van een behandeling. Totdat zijn lichaam op was. “Toen wist ik: als ik oud wil worden, moet ik het anders aanpakken.” 

Zijn traumabehandeling zit er net op. Nu begint hij aan de volgende stap: rouwverwerking. “Wat ik precies heb meegemaakt wil ik niet kwijt,” vertelt Henk. “Maar ik wil wel vertellen op welke manier ik er last van heb. En hoe Trajectum me helpt om mijn leven weer op te pakken.” 

Veel werken

“Jarenlang hing er een juk op mijn schouders: zo voelt het. Ik heb ook weleens gelachen, maar dat waren maar momenten. Ik was vooral somber en leefde teruggetrokken. Ik werkte heel veel, 60-70 uur per week, om maar niks te hoeven voelen. Bijna twintig jaar lang ging dat zo door. Totdat mijn lichaam zei: het gaat niet meer. Ik at niet, sliep niet en kon me niet concentreren. Ik was helemaal op. Toen wist ik: als ik oud wil worden, moet ik het anders aanpakken.” 

Ik werkte heel veel, om maar niks te hoeven voelen

Pittige therapie 

“Ik sprak met verschillende zorgorganisaties. Maar nergens vond ik de therapie die bij me paste. Bij Trajectum vond ik dat wel. Twee keer per week kreeg ik behandeling en kwam ik hier naartoe. Dan was er nog een dag dat ik thuis was, maar wel met de behandeling bezig was. Een soort huiswerkdag. 

Traumabehandeling is best pittig. Het begint rustig, maar na een tijdje komt het echt binnen. Vooral toen ik de imaginaire exposure-therapie deed. Tijdens de sessies ga je tot in detail terug naar de gebeurtenis van het trauma. Dat wordt opgenomen en als huiswerk moest ik dat dan weer thuis afluisteren. Dat vond ik heel zwaar, zo in mijn eentje op de bank.' 

Ontspanning 

“Tijdens je behandeling heb je met allerlei mensen te maken: een psycholoog, psychiater, sociotherapeuten, een systeemtherapeut. Ze werken allemaal met elkaar samen. Als je bij de ene een zware sessie hebt gehad, staat de ander klaar om je op te vangen. Dat is enorm mooi in elkaar gezet. 

Het fijne is dat ze inspanning en ontspanning afwisselen. Na een intense sessie kun je iets ontspannends doen. Ik heb mijn rust gevonden in het inkleuren van kleurplaten. Dat lijkt kinderlijk, maar dat is het niet. Het is echt ontspannend. Je hebt de focus op iets anders en kunt opladen voor de volgende sessie.” 

Als je bij de ene een zware sessie hebt gehad, staat de ander klaar om je op te vangen

Meer Trajectums 

“Mijn traumabehandeling heeft me al enorm geholpen. Ik voel meer ruimte, lucht en vrolijkheid. Ik voel me minder somber. Ik heb geen angst, pijn of verdriet meer. Onvoorstelbaar, dit had ik nooit kunnen bedenken. Er zouden meer Trajectums moeten zijn. Ik voel me serieus genomen, en ik voel dat mensen me oprecht willen helpen om dingen te veranderen. Dat gevoel heb ik lang niet gehad. Dat ik het waard ben. Ik ben er nog niet, want ik moet nog leren om van mezelf te houden. Maar daar werken we de komende tijd aan.” 

Toekomst 

“Denken aan de toekomst vind ik nog lastig. Eerst moet ik de boel op de rit hebben. Mijn toekomst is als een groot wit schilderdoek: hoe moet ik dat in hemelsnaam gaan invullen? De grote dingen, daar durf ik nog niet aan te denken. Maar dat hoeft ook niet. Ik heb geen grote, wilde plannen. Het komt stap voor stap. 

Op dit moment vind ik het geweldig om in de natuur te wandelen. Ik kan nu stoppen met dit gesprek, mijn wandelschoenen aantrekken en het bos in duiken. Ik hield altijd al van de natuur, maar maakte er geen tijd voor. Nu geniet ik echt van de kleine dingen.”