Clientverhaal Petra

Het verhaal van Petra

Petra is cliënt bij Trajectum. Ze woont op De Lugte. Ze heeft er echt haar eigen kamer van gemaakt. Petra weet zeker: ‘Ik blijf altijd op de Lugte. Ik ga nooit meer verhuizen.’ Ze vertelt hoe het is om er te wonen.

‘Ik heb op veel plekken gewoond,” vertelt Petra. ‘Maar dit is van al die plekken de mooiste.’ Petra woont op de eerste verdieping en heeft een mooi uitzicht. Ze kan de tuin zien, die op een parkje lijkt, en de ingang. Ze woont hier nog maar net, maar ze heeft al haar haar spullen al een plekje gegeven. Het meest opvallend is de fotowand boven haar bed met foto’s van haar zelf, familie en de kinderen. De foto’s zijn belangrijk voor Petra. ‘s Avonds als ze gaat slapen kijkt ze er vaak even naar. ‘Ze zijn nog niet op bezoek geweest, maar ze komen in mei. Ik weet zeker dat ze het hier ook mooi vinden. Mooier dan mijn oude kamer.’

Rode harten

Op de andere muur hangen harten. ‘Dat zijn voor mij tekenen van liefde. Als ik een mooi hart zie, dan koop ik hem. Die zijn voor mij belangrijk.’ Twee rode hartjes die op locatie Zeuvenakkers zijn gemaakt hebben een apart plekje aan de muur gekregen. In de gezellige kamer staan ook een paar gemakkelijke stoelen, een tafel met een rood kleedje, kleren- en boekenkasten en een televisie. ‘Ik zit hier graag’, vertelt Petra met een glimlach. Eten doet ze meestal samen met vier of vijf andere bewoners in de grote woonkamer aan het eind van de gang. Ook die is knus ingericht. ‘Echt mooi.’ De verhuizing ging goed. Petra voelde zich die dag niet lekker, maar ging toch naar het activiteitencentrum om te werken.

Ik ga altijd met plezier naar het werk. We maken daar hele mooie dingen, zoals bloemetjes en vogeltjes van vilt.

Toen Petra terugging zag ze er tegenop dat ze alles moest uitpakken. Gelukkig  viel het mee. De begeleiders hadden de meubels en spullen zomaar ergens in de nieuwe kamer neergezet, maar Petra vond het meteen perfect. Ze kijkt tevreden rond. ‘Ik vind het belangrijk dat het bij me past.’ Ze wil het ook niet te vol hebben. ‘Vanwege de prikkels voor mezelf moet ik het een beetje rustig houden.’

Knutselsmurf

Naast het raam hangt een doek met handtekeningen van de begeleiders van de oude groep. Van die herinnering wordt ze blij. ‘Iedereen kreeg een plaatje van een smurf er op. Voor mij is dat de knutselsmurf geworden omdat ik heel erg van knutselen houd.’