Dit is het echte werk!

Mitchel Keizer (23) reed vorig jaar nog in een pantservoertuig van het leger. Hij werkte als soldaat bij de 45^ste Pantserinfanterie. Door de weeks werkte en sliep hij op de kazerne. Hij kende z’n maten beter dan z’n eigen vriendin. Mitchel heeft een enorme zwaai gemaakt. Hij werkt nu bij Trajectum en begeleidt als leerling mensen met een licht-verstandelijke beperking. ,,Ik vind het fantastisch.’’

Achteraf gezien was zijn keus voor het leger misschien ook niet super-doordacht. ,,Ik was voor de tweede keer in 4 havo blijven zitten en dacht ‘Wat moet ik nou?’ Toen zag ik een folder van defensie. Leuk! Lekker praktisch werk. Uitgezonden worden naar het buitenland en ook nog eens leren schieten! Van die uitzending is het nooit gekomen. Van dat schieten wel. Maar daar gaat na een paar keer de lol wel van af.’’

‘Ik ben niet zo’n zorgmens’

Z’n vriendin zette Mitchel aan het denken. Zij werkte al langer bij Trajectum. Bij het ambulante team om precies te zijn. ,,Kom bij Trajectum werken’’, zei ze. Mitchel was niet meteen overtuigd. ,,Ik ben niet zo’n zorgmens.’’ Althans dat dacht hij, want Mitchel heeft inmiddels helemaal z’n draai gevonden in z’n nieuwe baan. ,,Ik werk met mensen met een licht verstandelijke beperking. Ze zijn ook sterk gedragsgestoord. En juist daardoor zijn ze in andere zorginstellingen vastgelopen. Het zijn mensen van 18 jaar en ouder. Sommigen zijn wel tien keer van de ene instelling naar de andere organisatie verhuisd. Maar bij ons mogen ze blijven. Dat is de garantie die we geven. Dat is het grote verschil.’’

Hoe gaat die begeleiding in de praktijk? ,,We doen vooral alles sámen met de cliënten. Werken, schoonmaken, spelletjes doen, eten. En als ze niet mee willen doen, dan beginnen wij als begeleiders zélf wel aan de klus. Vaak schuiven ze dan na vijf minuten alsnog aan bij wat we aan het doen zijn. Het gaat om structuur bieden, vertrouwen geven en doen wat je zegt. Allemaal zaken die ze tot voor kort misten.’’

‘Toffe gast’

Mitchel kwam precies op het goede moment bij Trajectum. De groep met deze specifieke cliënten startte in september vorig jaar. ,,Voor mijn collega’s en voor mijzelf was het dus allemaal even nieuw. We volgden vanaf september allemaal dezelfde trainingen en cursussen om deze cliënten goed te kunnen  begeleiden.’’ Mitchel had vanuit z’n legertijd bovendien een extra eigenschap: hij is stressbestendig. ,,Dat heb je met deze groep wel een beetje nodig. Deze cliënten kunnen onvoorspelbaar zijn. Via trainingen leren we daar mee om te gaan. Soms is iemand agressief. Maar dat heeft altijd een achtergrond. Daarom moet je in dit werk goed observeren en verstandig reageren.’’ Mitchel kan dat goed. Dat vinden ook de cliënten die hij begeleidt. ,,Iemand zei laatst dat hij mij wel een toffe gast vond.’’

‘Sjouwen over het veld’

Mitchel woont nog bij z’n ouders in Doetinchem. Z’n vriendin woont 500 meter verder. En dat is een heel verschil met vorig jaar toen hij door de weeks op de Drentse kazerne woonde. ,,Omdat zij ook bij Trajectum werkt, praten we vaak over ons werk. Waar we tegenaan lopen en hoe we dingen oplossen.’’

Als Mitchel niet bij z’n vriendin is, is hij aan het sporten. ,,Vijf keer in de week fitness, en elke week voetballen bij VV Doetinchem. Ik ben middenvelder. Sjouwen over het veld, dat past wel bij me. Ik ben trouwens ook een gamer. Fortnite is mijn favoriete game.’’

Lekker druk allemaal. Toch houdt hij ook nog tijd over voor z’n studie ‘persoonlijk begeleider’ (specialisatie: specifieke doelgroepen, niveau 4). Hij zit in het eerste jaar. ,,Het is een leerwerktraject. Dat wil zeggen dat praktijk en onderwijs mooi op elkaar aansluiten. Het is soms pittig, maar ik heb een goede begeleider. Lennard geeft mij feedback en ik kan met hem sparren. Hij is zelf net met zijn hbo-opleiding klaar en weet dus waar en hoe hij mij kan helpen. Ideaal.’’

‘Dat lijkt ze ook wel wat’

Naar de kazerne is Mitchel nooit meer terug geweest, maar hij gaat nog wel eens eten met z’n oud-collega’s. ,,Ze hadden een verkeerd beeld van wat ik nu doe. ‘Beetje mensen wassen zeker’, zeiden ze dan. Maar als ik vertel waar ik allemaal mee bezig ben, zeggen ze soms heel voorzichtig dat dat ze ook wel wat lijkt.’’

Voor Mitchel is er één duidelijk verschil tussen wat hij in het leger deed en het werk bij Trajectum. ,,Bij het leger was ik altijd aan het oefenen. Bij Trajectum ben ik bezig met het échte werk.’’