Cliënt Diana zet grote stappen sinds ze hulp zocht bij Trajectum.

Cliënt Diana: “Bij Trajectum leer ik de dingen anders zien”

PR & Communicatie op 12 september 2023

Cliënt Diana: “Bij Trajectum leer ik de dingen anders zien” 

“Héél spannend, dit interview. En juist daarom doe ik hieraan mee.” We ontmoeten cliënt Diana (48) in Zutphen, in het gebouw van Trajectum. Haar verhaal vertellen is een grote stap voor haar. Ze vertelt over haar psychische klachten, over haar moeilijke jeugd en scheiding. Én hoe ze met hulp van Trajectum opkrabbelt.

“Een tijdje terug geleden ging het heel slecht met me. Ik had psychische problemen en had hulp gezocht bij psychologen, maar niks hielp. Toen belandde ik in een crisissituatie. Ik was al afscheidsbrieven aan het schrijven aan mijn kinderen. Gelukkig kon ik bij Trajectum terecht. Ik begon op de dagbehandeling. Eén keer per week kwam ik hier naartoe en had ik de hele dag therapieën en gesprekken.

Een paar jaar was ik ‘uit zorg’, maar later kwam ik weer terug bij Trajectum. Deze keer op de poli. Dat duurt niet de hele dag. Deze hulp krijg ik nog steeds. Ik woon zelfstandig en krijg thuis ook begeleiding, van een andere zorgorganisatie. Toch ging het eind vorig jaar weer mis.”

Trauma's

“Mijn dochter werd gepest. En ik besloot te scheiden; een moeilijke tijd. Alles uit mijn jeugd kwam naar boven. Mijn vader was vroeger heel negatief. Als ik een 6 had op school, moest het een 8 zijn. Had ik een 8, dan moest het een 10 zijn. Het was nooit goed, ook al deed ik zo mijn best. Ik deed huiswerk tot ’s avonds laat, maar haalde alsnog onvoldoendes. Zo ging dat door. En dan werd ik ook nog eens gepest. Dingen waar ik nog steeds trauma’s van heb.”

 

Mijn dochter werd gepest, ik besloot te scheiden... het was een moeilijke tijd


Niks waard

“Bijna twintig jaar ben ik getrouwd geweest. Mijn huwelijk werd de laatste jaren minder goed. De manier waarop mijn vader vroeger met me om ging, zo ging mijn man ook met me om. Ik voelde me steeds slechter over mezelf.    
Door mijn moeilijke jeugd en huwelijk, heb ik psychische problemen gekregen. Ik heb geen zelfvertrouwen. Ik voel veel angst en stress bij nieuwe dingen. Daar helpt mijn lvb (licht verstandelijke beperking) niet bij mee. Ik denk slecht over mezelf en voel me alleen. Nu de scheiding achter me ligt, voel ik me al wat lichter. Wel mis ik iemand om me heen, iemand waar ik het leuk mee kan hebben.”

Boosheid uiten

“Bij Trajectum kom ik om te praten en om dingen anders te zien. We spelen ook rollenspellen. Dan speel je situaties na. En leer je: wat kon je anders doen of zeggen in die situatie? En hoe zou je willen dat het was gegaan? We proberen erachter te komen wat ik voel. En ik leer accepteren dat bepaalde gevoelens er zijn, zoals boosheid. Ik mag het hier ook uiten, dat helpt heel erg.    
De hulp die ik krijg is heerlijk. Laatst kwam ik hier boos aan, maar ging ik lachend weg. Na de behandeling voelde ik me een stuk beter.”    
 

Bij Trajectum mag ik mijn boosheid uiten, dat helpt heel erg

 

“Nu moet ik leren om hier in het dagelijks leven iets aan te hebben. Om om te gaan met mijn psychische klachten. Al die jaren ben ik ‘niets’ geweest. En nu moet ik ‘iets’ worden. Dat is niet makkelijk. Ook moet ik leren om niet te veel te doen. Ik heb ook een ziekte waardoor ik altijd pijn heb. Dus ik moet mijn grenzen aangeven, voor mezelf opkomen. De scheiding was daar een heel grote stap in.”

Toekomst 

“Elke vrijdag doe ik vrijwilligerswerk. Dan help ik iemand die in een verzorgingstehuis woont. We wandelen, knutselen of zingen. Voor iemand zorgen vind ik heerlijk. Verder ben ik aan het ontdekken wat ik leuk vind. Maar spelletjes doen en kaarten maken doe ik graag. Of lezen of legpuzzels doen. Een vriend, dat ik mezelf lief vind, rust in mijn leven: dat zijn dingen die ik wil voor de toekomst. Soms gaat het weer even heel slecht met me, zoals nu. Maar ik weet dat ik er weer uit kom met de hulp van Trajectum. Dat vertrouwen heb ik nu.”

En hoe Diana het interview uiteindelijk vond?

“Het viel mee! Maar ik vond het heel eng om te doen. Ik kom toch een beetje in de belangstelling te staan. Maar het is goed voor mij om mijn verhaal te vertellen. Dit voelt als een grote overwinning.”     
 

Printer Friendly, PDF & Email